Misschien heb je ‘m wel gezien: het NOS-nieuwtje dat organisaties hun manier van werken aanpassen vanwege krapte op de arbeidsmarkt. Grappig genoeg volgt er meteen een flinke slag om de arm: “Of werkgevers dit nu ook meer doen dan een paar jaar geleden is onduidelijk: het UWV heeft dit niet eerder onderzocht”. Tja, zo’n disclaimer maakt het nieuws natuurlijk meteen een stuk minder spannend.
Wilskracht of een moetje?
Kom, laten we gewoon even aannemen dat er wél een duidelijk verband is met die krappe arbeidsmarkt. Wat blijkt dan? Organisaties gaan niet uit zichzelf, maar uit pure noodzaak over tot aanpassingen. Beetje jammer, toch?
Zou het niet veel leuker zijn als visie de boventoon voert? Als je vanuit willen in plaats van moeten je medewerkers stimuleert om breed inzetbaar te zijn? Als je werkprocessen efficiënter maakt en slimme nieuwe technologie inzet omdat je dat écht wilt?
HR met visie, van windhaan naar kompas
Het HR-vakgebied kan wel een flinke dosis visie gebruiken, vind je niet? Een visie die naadloos aansluit bij wat je als organisatie wilt bereiken. Die ‘krapte-oplossingen’ waar iedereen nu mee komt aanzetten, zouden dan (op een sterk gepersonaliseerde manier) bij veel organisaties prima passen. En niet als noodgreep omdat er te weinig mensen zijn, maar als duurzaam beleid waar je echt achter staat.
Aantrekkingskracht in plaats van aantrekkingsplicht
Wie weet heb je dan zelfs minder last van die arbeidsmarktkrapte! Wie wil er nou niet werken bij een bedrijf met een duidelijke koers? Daarom pleiten wij vrolijk voor het uitzetten van je eigen route. Misschien kun je die ‘wal’ dan gebruiken om even bij te tanken en je ervaringen om te zetten in een nog scherpere koers.